• Gepubliceerd door
  • Vrouw tot Vrouw
  • Gepubliceerd op
  • 15 juli 2021

Interview

Op een mooie lentemorgen rijden we het erf op van ‘De Grote Belt’ in Oene. Tamara Ester komt ons glimlachend tegemoet, op de hielen gevolgd door hond Smokey.

Er straalt rust uit van de boerderij en de landelijke omgeving en even later zitten we buiten in het zonnetje te genieten van een lekker kopje koffie. Uitkijkend over de weilanden is het al snel duidelijk dat dit een prachtig plekje is voor een Bed and Breakfast. Bij de eerste bezichtiging van ‘De grote Belt’ voelen Tamara en Iddo zich meteen thuis, ze kopen de boerderij dezelfde dag nog. Plannen voor een Bed and Breakfast hebben ze dan nog niet. De extra kamers worden in eerste instantie door Tamara als studieruimte gebruikt; de vleugel waarbij ze zangles geeft, komt er te staan en met een aparte ingang is dit een ideale ruimte om leerlingen te ontvangen. Met hobby’s als ontbijtjes verzorgen, bakken en zelf jam maken en daarbij een huis waar veel ruimte is, groeit langzaam het idee om zich niet alleen te richten op de zanglessen, maar het gedeelte van hun huis waar de vleugel staat om te bouwen tot een Bed and Breakfast. Dat blijkt een schot in de roos te zijn. Al snel na de opening is de kamer voortdurend volgeboekt en verhuist de vleugel naar de woonkamer. Na dit succes verbouwen ze hun oude schuur, deels tot kantoor, deels tot Bed and Breakfast.

Vossen en hoenders

De naam ‘Vossenkamer’ ontstond tijdens het inrichten van de slaapkamer. Tamara: ‘Het begon met een mooi kussen waar een vos op stond. Daar ben ik allerlei ‘vosjes’ bij gaan verzamelen. Als je eenmaal een thema hebt, ga je vanzelf gericht op zoek naar spulletjes die erbij passen. De tweede kamer heb ik ‘hOENdErhok’ genoemd, daar zit Oene in. Deze ruimte heeft een eigen keuken en wordt vanwege het extra schoonmaakwerk dat daarbij hoort voor minstens twee nachten verhuurd. In de Vossenkamer staat een mooie, hoge boekenkast met allerlei boeken, ook theologische. Het gebeurt regelmatig dat gasten naar aanleiding van de boeken een gesprek beginnen. Christenen die het fijn vinden als ze erachter komen dat we christen zijn, maar ook mensen die niets (meer) met het geloof hebben.

‘Al wordt ook in Oene de ware rust niet gevonden. Zoals Augustinus al zei: ‘Onrustig is ons hart, tot het rust vindt bij God.’

Onze Vader

In het Hoenderhok heb ik een kleed met het ‘Onze Vader’ opgehangen. De meeste mensen kennen dat gebed wel, zo krijg je soms spontaan een gesprek.’ Ook op zondag merken de gasten dat we christen zijn. Tamara: ‘Het ontbijt verzorg ik ’s zondags om kwart over negen. Ik zeg er dan bij dat ik tot elf uur in de Dorpskerk ben. Ze mogen de ontbijtboel laten staan, dat ruim ik op als ik weer terug ben. Zo kunnen we gewoon naar de kerk. Net als onze buren, bijna allemaal kerkgangers. Dat geeft een band. We wonen nu best afgelegen, maar ik heb hier meer contact met mijn buren dan in de stad. Daar zwaai je een keer naar elkaar, hier komen we bij elkaar op de verjaardag en zie je elkaar in de kerk en op de vrouwenvereniging. In het begin was het dialect moeilijk te verstaan en spraken ze Nederlands voor ons. Nu we hier een paar jaar wonen, laten ze dat steeds meer los en wordt er dialect gesproken als wij er zijn; we horen er nu helemaal bij. Voor gasten die het interessant vinden hebben we boeken over het plaatselijke dialect in de Vossenkamer staan.

Gasten

De gasten die hier komen, zijn heel divers: zakenmensen, vakantiegangers die komen fietsen, wandelen of graag een stadje bezoeken. Twee mooie klompenpaden beginnen hier om de hoek en Deventer, Apeldoorn en Zwolle zijn in twintig minuten te bereiken. Soms zie je mensen moe en stil binnenkomen. De volgende dag worden ze uitgerust wakker en na een lekker ontbijtje ontdekken ze eigenlijk pas waar ze terecht zijn gekomen en zie je ze ontspannen.’ Dat ontbijtje, daar maakt Tamara echt werk van: ‘Ik trek er een uur voor uit, zodat ik er echt de tijd voor heb. In de Vossenkamer serveer ik het op het oude boerenbontservies van mijn oma. Soms heb je wel eens een beker waar een stukje van afgebroken is, dan vertel ik gasten dat het nog van mijn oma is geweest.’

(Tekst gaat verder onder foto)

Rust

Tamara vindt het heerlijk om haar gasten te verwennen en te zorgen dat ze helemaal tot rust komen. Tamara: Al wordt ook in Oene de ware rust niet gevonden. Zoals Augustinus al zei: ‘Onrustig is ons hart, tot het rust vindt bij God.’ Toch zorgt Tamara ervoor dat ze ook rust voor zichzelf creëertTamara: ‘Een hele goede planning is erg belangrijk en soms wat minder perfectionistisch zijn voor jezelf. Ik heb vaste dagen waarop ik was, strijk en de boodschappen doe. Voor die boodschappen maak ik een vast rondje. Verschillende verse producten zoals kaas en yoghurt koop ik bij vrouwen uit onze kerk. Het ontbijt dat ik klaarmaak, is voor gasten nieuw, dus ik hoef niet voor elke gast een ander ontbijt te bedenken. Dat geeft rust. En als je het even niet meer overziet, kun je de kamers sluiten in het boekingsprogramma, dan weet je zeker dat er een paar dagen geen gasten komen. In de praktijk gebeurt dat zelden. Er zijn overigens nog genoeg momenten waarop ik niet hoef te werken. Hebben de gasten ontbeten, dan zit mijn werk voor die dag erop en ben ik vrij, tenzij er nieuwe mensen inchecken.’ Zo blijft er ook voldoende tijd over voor het andere beroep dat Tamara uitoefent. Als zangeres zingt ze regelmatig als soliste in koren en in de dubbelkwartetten ‘Cantus Lux Aeterna’ en ‘Capella Fontana’.

Schilderen

Als we aan het einde van ons bezoek de Vossenkamer gaan bezichtigen (de gasten van deze dag zijn net vertrokken) lopen we door het woongedeelte van de familie Ester. Daar ontdekken we een hobby die Tamara na haar verhuizing naar Oene heeft opgepakt. Tamara: ‘Toen we hier net woonden, zag ik dat er een schildercursus werd gegeven in Oene. Dat leek me een leuke manier om hier wat mensen te leren kennen. Tijdens het schilderen merkte ik, dat het me helpt om mijn hoofd leeg te maken, tot rust te komen.’ Op de schildersezel staat een schilderij van een vos, nog niet helemaal af. Uiteraard is deze bestemd voor de Vossenkamer.

De Grote Belt

De naam ‘De Grote Belt’ dankt zijn betekenis aan de vroegere functie van deze plaats. Dit heuveltje was destijds een droge, veilige plek wanneer de IJssel zou overstromen. Al sinds 1300 is het plekje bewoond en ook nu nog, zoveel eeuwen later, vinden mensen hier een mooi en veilig plekje om tot rust te komen.

Uit het gastenboek: ‘Ik heb hier gezegende dagen ontvangen!’

Wie gun jij een paar gezegende dagen?

Ken je iemand die een moeilijke periode achter de rug heeft of echt toe is aan rust? Tamara en Iddo Ester stellen een gratis overnachting voor twee personen beschikbaar in de Vossenkamer. Wie nomineer jij? Stuur de naam van deze persoon met de reden waarom diegene in aanmerking zou moeten komen, samen met je eigen contactgegevens voor 2 augustus 2021 naar mapdekruijf@vrouwtotvrouw.nl of naar Marja de Kruijf, Johan van Galenplantsoen 4, 7461GM, Rijssen.

Om teleurstelling te voorkomen: de kamer is niet rolstoeltoegankelijk.

Dit artikel is verschenen in Vrouw tot Vrouw magazine. Meer weten? Kijk hier.